اکسیژن ماهی پرورشی

وجود اکسیژن در استخرهای جانداران آبزی پرورشی علی الخصوص ماهی ، جزو عواملی است که حضور آن جهت بقای عمر آنان ضرورت دارد.

میزان مصرف اکسیژن ماهی پرورشی

هنگام پرورش جانداران آبزی علی الخصوص ماهی بایستی جهت افزایش بقای عمر ، بهره وری ، رشد ، تولید مثل به عواملی تاثیرگذار همچون مدیریت دقیق ، تغذیه ، معاینه و ارزیابی مقرر وضعیت بدنی و به ویژه میزان مناسب اکسیژن توجه شایانی کنید.

دقت کنید ، گاز بی رنگ و بوی اکسیژن از عامل های حیاتی در زیست جانوری است که وجود آن برای تمامی موجودات زنده است. در صورت عدم وجود آن به دلیل عدم توانایی ماهی در تنفس ، ماهی دچار مرگ میگردد.

اکسیژن توسط بسیاری از جانداران روی زمین جذب شده و پس از تبدیل به دی اکسید کربن دفع می شود.

میزان مصرفی اکسیژن موجود در استخر پرورش جانداران آبزی نسبت به سایر استخرهای پرورش جانداران آبزی کاملا فرق دارد.

جانداران آبزی پرورشی فقط (۱۵_۵)٪ اکسیژن موجود در آب را مصرف میکنند.

فیتوپلانگتون(باکتری ها ، مواد معلق) بطور تقریبی سبب مصرف (۵۰)٪ اکسیژن موجود در آب ماهی های پرورشی میشوند. همچنین فضولات و میزان مواد غذایی باقیمانده در درون آب باعث مصرف تقریبی (۳۲)٪ اکسیژن موجود در آب میگردند.

جلبک به علاوه لجن های موجود در کف استخر و تفکیک سازی بستر باعث میزان باقیمانده اکسیژن موجود در آب استخر پرورشی آبزیان میشوند.

علائم کمبود اکسیژن

▪در صورت کمبود میزان اکسیژن ماهی پرورشی جهت تنفس مناسب ، رنگ ماهی آن میگردد.

▪اگر مقدار اکسیژن درون استخر ماهی کم باشد ، ماهی ها جهت دریافت اکسیژن هوا به نواحی ورودی آب جمع میشوند.

▪کوری چشم یکی دیگر از اختلالات ناشی از کمبود اکسیژن در استخرهای ماهی پرورشی است.

▪پرخونی آبشش نیز به دلیل عدم اکسیژن رسانی به خون اندام های مختلف بدن ماهی به وجود می آید.

▪خونریزی در نقاط مختلف بدن به دلیل وجود میزان کم اکسیژن و عدم توانایی ماهی رخ میدهد.

▪مرگ و میر

راهکار افزایش اکسیژن

راهکارهای رایجی جهت افزایش میزان اکسیژن استخر ماهی پرورشی همچون استخرهای با ورودی مرتفع ، شستشوی استخر به علاوه دستگاه هوادهی وجود دارد.

اما راهکار ایده آل بدون هزینه ، فاقد ابزارآلات برقی و مکانیکی ، رفع و حذف عوامل مصرف کننده اکسیژن همچون فیتوپلانگتون ، فضولات ، مواد غذایی باقی مانده ، لجن و جلبک های استخرهای پرورشی جانداران آبزی است.